Zawezwanie do próby ugodowej a przedawnienie

Nie jest czynnością zmierzającą bezpośrednio do dochodzenia roszczenia zawezwanie do próby ugodowej, którego celem jest jedynie wydłużenie okresu zaskarżalności wierzytelności przez doprowadzenie do kolejnej przerwy biegu przedawnienia.

Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 10 stycznia 2017 r. V CSK 204/16.

Powódka – spółka akcyjna, domagała się od pozwanej zapłaty wierzytelności wynikających z zawartych z nią umów sprzedaży, świadczenia usług, przewozu, najmu oraz dzierżawy. Przed wniesieniem powództwa powódka zawezwała pozwaną do próby ugodowej trzykrotnie i we wszystkich postępowaniach sąd rejonowy stwierdził, że do ugody nie doszło. Po skierowaniu powództwa w sprawie został wydany wyrok zaoczony, ponieważ pozwana nie stawiła się; nie brała udziału w rozprawie i nie żądała jej przeprowadzenia.

Pozwanej spółce z o.o., na skutek skargi o wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania i zgłoszonego zarzutu przedawnienia roszczenia udało się w drugiej instancji uchylić w części prawomocny wyrok. Sąd apelacyjny stwierdził, że roszczenie powódki było w części przedawnione, tj. w odniesieniu do roszczeń z tytułu przewozu. Sąd ocenił, że kolejne zawezwania powódki do próby ugodowej były w świetle okoliczności faktycznych zasadne i przerywały bieg przedawnienia, jednak pomimo to roczny termin przedawnienia roszczeń z tytułu przewozu zdążył upłynąć przed wniesieniem pozwu w sprawie wznawianej. Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną pozwanej, która dążyła do uchylenia wyroku zaocznego w całości, nie znajdując podstaw do zmiany...